یکی را دوست میدارم
ولی افسوس که او هرگز نمی داند
نگاهش می کنم شاید بخواند از نگاه من
که او را دوست میدارم
ولی افسوس که او هرگز نگاهم را نمی خواند
به برگ گل نوشتم من که او را دوست میدارم
ولی افسوس که او گل را به زلف کودکی اویخت که او را بخنداند
یکی را دوست میدارم...
چرا آخه؟! :-(